Apoera Challenge

Om half 5 ’s morgens word ik wakker van het geluid van mijn wekker. Zonder moeite spring ik mijn bed uit, want ik weet wat mij te wachten staat. Om 5 uur precies wordt ik door gids Dustin opgepikt voor de Apoera Challenge. In het donker rijden we met de fietsen op het dak van de Landcruiser door de stad om de andere gasten op te pikken. Na een paar uur rijden bereiken we Witagron, waar we een stevig ontbijt naar binnen werken voor we aan ons fietsavontuur beginnen.

De eerste etappe van zo’n 70 kilometer is een mooie opwarmer voor wat komen gaat. Over de brede rode bauxietwegen trappen wij ons een weg naar Falawatra, waar de eerste overnachting gepland staat. Onderweg verteld Dustin ons over de geschiedenis van de omgeving waar we doorheen fietsen en voorziet hij ons van de nodige snacks voor voldoende energie. De vele dieren die we onderweg zien maken het tot een prachtige tocht. Ara’s zweven boven onze hoofden, hier en daar klimmen de aapjes in de bomen om ons heen en ook zien we nog een fel gekleurde dode slang liggen. Eenmaal bij Falawatra aangekomen frissen we ons op met een heerlijke duik in de kreek. Daarna is het tijd om het kamp op te zetten en het eten te bereiden. Na een goede maaltijd en een klein beetje Borgoe gaan we vroeg slapen, want etappe 2 belooft zwaar te worden.

Op dag 2 staat de rit naar Blanche Marie op het programma. De dag begint rustig, maar wordt naarmate deze vordert steeds heuvelachtiger. Het laatste deel van de etappe is een schitterende mountainbike-uitdaging. Eerst doemt de Mozesberg op, gevolgd door diverse steile klimmetjes. De laatste 15 kilometer naar Blanche Marie zijn helemaal geweldig. De weg is hier dicht begroeid en steile klimmetjes worden afgewisseld met mooie afdalingen en diepe plassen. Aan het einde rijden we moe, maar zeer voldaan de overnachtingsplaats bij Blanche Marie op. Na een snelle duik in de rivier lopen we naar de prachtige watervallen. Iedereen is onder de indruk en we nemen ruim de tijd om starend naar het wild stromende water bij te komen van de fysieke inspanningen. Ook nu wordt er weer heerlijk voor ons gekookt en vallen we met een tevreden gevoel in slaap.

De volgende dag begint met de terugkeer over de schitterende laatste 15 kilometer van gister. Het is zeker geen straf om dit stuk nog eens te fietsen. Terwijl Dustin vanuit de Landcruiser wat mooie actiefoto’s schiet genieten wij weer van dit uitdagende stuk van de route. Eenmaal terug op de doorgaande weg blijft de route mooi. De vele heuvels maken het zeker geen eenvoudige tocht, ook merken we hier dat de kilometers in de benen gaan zitten. Naarmate de dag vordert wordt de route wel steeds vlakker. Na zo’n 80 kilometer bereiken we Avanavero, onze lodge bevind zich op een eiland waar we met een bootje naartoe gebracht worden. Omdat er de volgende dag niet gefietst hoeft te worden gaan we in de avond nog op pad met de boot. Met een zaklamp speurt Dustin de rivier af, op zoek naar oplichtende ogen van dieren. Na een poosje zien we een grote kaaiman die prachtig voor ons poseert en vlak voor de terugkeer naar de lodge zien we ook een slang in de boom. Dustin gaat er op af en weet op een vakkundige manier de slang te vangen, zodat we deze goed kunnen bekijken. Bij het water naast onze lodge weet hij ook nog een kaaiman te vangen, die we allemaal kunnen vasthouden en bewonderen. Uiteraard worden de dieren weer netjes losgelaten, zodat ze hun weg kunnen vervolgen.

Waar een rustdag tijdens een fietstour meestal doorgebracht wordt met de benen omhoog en een boekje in de hand gaat dat tijdens de Apoera Challenge heel anders. In de morgen staat er een bergwandeling op het programma. Na een stevig stukje wandelen door het bos bereiken we een telefoonmast die buiten werking is. Voor degenen zonder hoogtevrees een mooie gelegenheid om de hele omgeving te overzien. De middag brengen we door met zwemmen en een bezoekje aan een rotstekening. Tussen de tropische buien door hengelen we ook nog even 2 Pirhanna’s binnen die we ’s avonds weer op ons bord terugvinden.

Op dag 5 mogen we ons weer uitleven op de fiets. De route bestaat deze dag uit brede bauxietwegen die ons naar Apoera voeren. Het laatste stuk komen we voor het eerst sinds we vertrokken ook regelmatig verkeer tegen, wat voor veel opwaaiend stof zorgt. Met de stofmaskers op besluiten we vol gas te geven en met 30 per uur scheuren we richting Apoera. Rond het middaguur bereiken we het ‘’Welkom in Apoera’’ bord en zit het fietsgedeelte van de trip erop. Ruim 300 kilometer staat er op de teller, zonder ook maar een meter op asfalt gereden te hebben! Trots kijken we terug op een geweldige fietstocht die precies datgene gebracht heeft wat je van een mountainbiketocht in de jungle verwacht; Uitdagende routes, schitterende natuur, een gezellige groep en uitstekende verzorging maakten de Apoera Challenge tot een prachtige tocht die werkelijk omgevlogen is.

’s Middags touren we nog wat door Apoera, we bezoeken een indianendorp en bekijken de stad. In de avond besluiten we de tour af te sluiten met een welverdiende Djogo. Dag 6 staat in het teken van de terugreis naar Paramaribo. ’s Morgens bezoeken we nog een loods met treinen die 60 jaar niet gebruikt zijn, men heeft er ooit een proefritje mee gemaakt en daarna nooit meer gebruikt. Toch wonderlijk hoe sommige dingen in Suriname gaan! Daarna nestelen we ons in de Landcruiser en met een muziekje op kijken we de foto’s van de afgelopen dagen terug en dommelen af en toe wat weg. We stoppen nog voor een heerlijke lunch en zien onderweg nog een Luiaard die uitgebreid voor ons blijft poseren. Tegen de avond bereiken we Paramaribo en worden we thuis weer afgezet.

Voor mij was de Apoera Challenge een geweldige ervaring die ik zeker niet had willen missen. Fietsen in Suriname zorgt ervoor dat het je als deelnemer aan niets ontbreekt. De combinatie van het mountainbiken met alle natuurschoon en gezelligheid maakte dit voor mij tot een prachtige week.